Γιατί...

Έχω βαρεθεί να ρωτάω γιατί..

Γιατί το φοιτητικό εισιτήριο πρέπει να κοστίζει περισσότερο απ' ένα μπουκαλάκι νερό;(το νερό τουλάχιστον είναι πηγή ζωής το εισιτήριο τι πηγή είναι;)

Γιατί με το τραγουδάκι της Εurovision πρέπει να νιώθω υπερηφάνεια και ανάταση του εθνικού μου φρονήματος;

Γιατί όταν προχωράω στο δρόμο πρέπει σε κάθε γωνία να με περνάει από σκάνερ ο μπάτσος;

Γιατί ενώ φέτος τα έξοδα του σπιτιού είναι λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά δεν μπορώ να τα βγάλω;

Γιατί όταν γίνονται πορείες ή συγκεντρώσεις πρέπει να κλείνουν οι πιο κοντινοί σταθμοί του metro;

Γιατί όταν γίνονται πορείες ή συγκεντρώσεις πρέπει να περνάω κάθε φορά την ίδια εσωτερική αναταραχή: να πάω ή όχι και γιατί;

Γιατί πρέπει να περιμένω 15 μέρες τον απογραφέα; (και στη δική μου περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα 'ρθει όταν δεν θα 'μαι σπίτι!)

Γιατί να πονάω με ό,τι βλέπω;

Γιατί να 'χω τόσο θυμό;

Γιατί να αισθάνομαι ότι πάντα οι <<μεγάλοι>> (ηλικιακά και μη) θα με έχουν χεσμένη;

Στην τελική, γιατί πρέπει να κάνω όσα μου λένε;

Έχω βαρεθεί να ρωτάω γιατί...