Έχω βαρεθεί να ρωτάω γιατί..
Γιατί το φοιτητικό εισιτήριο πρέπει να κοστίζει περισσότερο απ' ένα μπουκαλάκι νερό;(το νερό τουλάχιστον είναι πηγή ζωής το εισιτήριο τι πηγή είναι;)
Γιατί με το τραγουδάκι της Εurovision πρέπει να νιώθω υπερηφάνεια και ανάταση του εθνικού μου φρονήματος;
Γιατί όταν προχωράω στο δρόμο πρέπει σε κάθε γωνία να με περνάει από σκάνερ ο μπάτσος;
Γιατί ενώ φέτος τα έξοδα του σπιτιού είναι λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά δεν μπορώ να τα βγάλω;
Γιατί όταν γίνονται πορείες ή συγκεντρώσεις πρέπει να κλείνουν οι πιο κοντινοί σταθμοί του metro;
Γιατί όταν γίνονται πορείες ή συγκεντρώσεις πρέπει να περνάω κάθε φορά την ίδια εσωτερική αναταραχή: να πάω ή όχι και γιατί;
Γιατί πρέπει να περιμένω 15 μέρες τον απογραφέα; (και στη δική μου περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα 'ρθει όταν δεν θα 'μαι σπίτι!)
Γιατί να πονάω με ό,τι βλέπω;
Γιατί να 'χω τόσο θυμό;
Γιατί να αισθάνομαι ότι πάντα οι <<μεγάλοι>> (ηλικιακά και μη) θα με έχουν χεσμένη;
Στην τελική, γιατί πρέπει να κάνω όσα μου λένε;
Έχω βαρεθεί να ρωτάω γιατί...
